مسخرگی ، تفریح سفیهان و کار جاهلان است.  " امام هادی علیه السلام "

متوکل ، امام را در سـامرا سکونت داد؛ اما کدام سامرا و چه سکونتی ... امام دید و تحمل کرد

او این شهر خفته درخفقان را تماشا کرد و تاب آورد؛آن‏ چنانکه صالح بن سعید چون به دیدارش

آمد و او را در آن خانه محقر دید ، با بغضی اندوهناک زمزمه کرد:

" این ستمکاران، همه تلاش خود را برای خاموش کردن نور شما به کار گرفته‏اند و برای پنهان

داشتن مقام تو، به هر حیله‏ای متوسل می‏شوند... چگونه باور کنم شما را در چنین جـای حقیری

منزل داشته باشید ؟؟؟ جایی که محل آمد و شد گدایـان و غریبــان بی‏نام و نشان است "

امام علیه ‏السلام اشک‏ های دل و دیده را فرومی خـورد ... پاسخ می‏دهد :

" پسر سعید ... آیا هنوز قدر و منزلت ما را در این حد گمــان داری ؟؟؟ آیا گمان می‏کنی این با

رفعت شــأن ما منــافات دارد؟ مگر نمی ‏دانی کسی را که خــداوند، بلند و عظیم بدارد، به اینها

پست و حقیر نمی‏شود ... "

آ‏گاه پرده‏های دنیا را با اشاره‏ای به مقابل کنار می‏زند و ابن سعید را به تماشا می‏خواند ...

بستان‏هایی از سبزه ‏زار و باغ‏ هایی از انواع میوه، نهرهایی روان وآنگــاه آرام و متین در میان

بهشت و شگفت صـالح می‏فرماید:

" ما هرجا که باشیم ، این طبیعت و این کائنات از برای ما مهیاست "

دنیا در کام آل الله زهر بود...گویی تقدیر چنین است که تجسم دنیــا در زندگـانی امام علیه‏السلام

بهانه شهادتش باشد ...بنی‏هــاشم، مضطرب و پریشــان، یک چشم به در و چشمی به آسمــان...

منتظرند تا خبری از سلامت امام علیه‏السلام بشنوند...چه لحظات دردآوری...چه سکــوت تلخی

اینک،درِ اتاق، روبه صحن خانه باز می‏شود و امام حسن عسکری علیه‏السلام، میراثدار حقیقت

پدر، با سر برهنه و جـامه چاک خورده بیرون می‏آید ... همین صحنه کافی است تا جهان دریابد

که امام هدایت، زمین را وداع گفته است...

انگار که پاره‏های آتش، بر جگر سامرا گذاشته باشند ... انگار که شهر، یکباره غرق در دریـای

اندوه شود ... خبر سهمگین، اینگونه اثر می‏گذارد ...

سامرا را امروز باید نشناخت که از این داغ ناگهان، شکسته شده است.

سامرا، همه جانبه، وقف اشک ‏ریزی است و در کوچه‏هایش، آهنگ دلگیر کوچ موج می‏زند.

سامرا، مونسی جز غم ندارد ، همدمی جز بغض‏های مانده در گلو ندارد.

شهر، با معصومیت از دست رفته، در خویش فرومی‏ریزد.

عشقی که مادر زادی  /  عشق امام هـادی         خونی که تو رگ جـاریه  /  خون ِ امام هـادی

             خیلی ، گرفتـار توام  /  با جون ، خـریدار توام  /  شراب غیرت میخـورم

             هر کی ، اهـانت بکنه /  به حضرت نقی (ع) ما /  خودم سرش رو میبرم

                            لعن خدا به حرومیان  /  منم سگ ِ امام سامرا

 منکر اربابم نقی (ع)  /  خیلی خدایی احمقی     وقت جدال شیعه شد  /  خونت حلال شیعه شد

              خیلی حقیـره به خـدا  /  کاشکی بمیره به خــدا /  هرکی جسارت بکنه

              بــرای کشتن عــَـدو   /   شیعه اثنــی عشـــری /  وقتشــه همت بکنـه

                         رو قلب هر شیعه بی عدد  /  خدا نوشته نقی (ع) مدد

 خراب کنند گر گنبد  /  مناره وُ گلدسته هات      شما همیشه زنده ای / جای شما تو قلب ماست

            گوش کن تموم حرومیهـا  /  سنی هـا و وهابیـان /  بشنوید ای حرومیان

            دست ِ یل ِ کرببـــلا  /   وقتی ، میاد روز جــزا  /  میشکنه گردن شمـا

                        لعن خدا به حرومیان  /  منم سگ ِ امام سامرا

شب شهادت امام هادی (ع) را بمحضر آقا امام زمــان (عج) و به محضر سید جواد ذاکرعزیزم

و خدمت شما دوستداران وعاشقان اهل بیت (ع) و حضرت هادی (ع) تسلیت عرض میکنم ...

                 شب لیله الرغائب " شب آرزوها "

باز پنجره های ملکوت به بهانه ی دیگر گشوده شد و چه عاشقانه می سراید : این الرجبیون ؟

چه خدای عاشقی که گناه می خرد و بهشت می فروشد و ناز بنده می کشد ...

شب آرزوهاست بیا غرور را کنـار بگذاریم، لبــاس تکبر از تن به در کنیم و از درگــاه خداوند

متعال عذر خواهی کنیم به خاطر آن که عصیانش کردیم و نافرمانیش نمودیم ...

بیا عذر تقصیر به درگاهش آوریم که چون شیطان از فرمانش سر باز زدیم ...

شب آرزوهاست  و با هرزبان ، با هرعقیده، در هرکجا و هرزمانی که با امید از خدا خواهشی

دارید ما را بی نصیب از دعاهایتان نگذارید...

آرزوهایت را به دست خدا بده و یک سیب سرخ از بال ملائک عیدی بگیر و بر کاغذ آرزوهای

لیله الرغائبت بنویس : آرزو میکنم امشب امام زمان (عج) برایم آرزو کند ... الهی آمین

نوشته شده توسط مجذوب الحسین (ع) در پنجشنبه ۱۳۹۱/۰۳/۰۴ ساعت 16:28 موضوع مـداحـی به یـاد سید | لینک ثابت