هدیه ای ناقابل از طرف وبـلاگ یاحسین غریب مادر به مناسبت

   پانزدهمین ســالروز عـــروج آســـمانی زنده یاد آسید جواد ذاکر

   و هفتمین سالگرد خادم الرقیه(س) زنده یاد حاج محسن فیضی

  ســــال هشتاد و شش و ایام اولین سالگــرد ارتحـــــــال آقا سید جواد ذاکر

  بود، دیدم رو بلوک‌ های رو به روی قبرستان نو و رو دیوارهای اطراف 

  و حتی رو دیـوار حــوزه علمیه قم با اسپری نوشته بودن :

  تنها ظلمی که هرگز آمرزیده نمیشود ؛ شرک به خدای یگانه است

  خیلی دلم می‌ خواد اونا رو الان ببینم و ازشون بپرسم چطور شد اونی که

  هیچ وقت تـلویـــــزیون نشونش نداد، اونی که جلســـاتش تو قـم به خــاطر

  فشار و آزار و اذیـــــت‌ ها تعطیل شد، اونی که خـوندنش تو تهران رسماً

  ممنـوع بود و اونی که حتی خبر ارتحال و تشییــع با اون عظمتـش هم تو 

  رسانه‌ها بایکوت شد؛ خلاصه همونی که همه دنیا دست به دست هم دادن

  که اسـمی ازش نباشه، چطورشد که آخرکار همون خدایی که آقا سیدجواد

  بهش مشرک بود ؛ اون قــدر بردتش بالا تا جــاییکه اراده‌ اش بر این شـد

  که بعد این همه ســال ازرفتنش صدای یا حسیـن غريب مـــــادرش رو از

  حرم‌ های مقدسه قــــم و مشهد و کـــربلا و نجــــــف و حتی از شهرهای

  اروپا و آمریـــــــکا به گوش مردم برسونه

  شنیدین که می‌ گن :
  چـــــــراغی که ایزد براَفروزد  /  هر آن کس که پف کند ریشش بسوزد

                      روحت شاد ذاکر ِ خوش الحان حسینی
                      شادی روحش فاتحه مع الصـــــــلوات

نوشته شده توسط مجذوب الحسین (ع) در دوشنبه ۱۳۹۹/۱۱/۰۶ ساعت 11:0 موضوع سـالگرد های سید | لینک ثابت